Het verhaal van "het lelijke jonge eendje" heeft een grote indruk op mij gemaakt. Eigenlijk is dit verhaal ook een beetje het verhaal van Hans Christiaan Andersen die ook moeite heeft gehad om zijn eigen uiterlijk te accepteren. Uiteindelijk is het toch allemaal op zijn plaats gekomen en werd hij verteller aan het hof. Het worden allemaal sprookjes genoemd, maar sprookjes waren eigenlijk gewoon de gesproken doorgegeven verhalen, waar zeker vaak een hele belangrijke educatieve rol in zat verscholen. Een eigenwijze onderwijzer is er ooit grootschalig mee begonnen om verhalen helemaal uit hun verband te trekken en noemde die gebundelde verhalen toen maar sprookjes die in zijn versie inderdaad weinig meer met de werkelijkheid te maken konden hebben.

The story of "the ugly duckling" has made a big impression on me. Actually, this story is also a bit the story of Hans Christiaan Andersen who also had trouble accepting his own appearance. In the end it all came together and he became a storyteller at court. They are all called fairy tales, but fairy tales were really just the spoken stories passed on, which certainly often had a very important educational role. A stubborn teacher once started on a large scale to take stories completely out of context and called those bundled stories only fairy tales that in his version could indeed have little to do with reality.